I teraz żeby było jasne: nie jestem przeciwnikiem uczenia tych młodych ludzi z przedszkola czegokolwiek – wręcz przeciwnie. Zabawa najpierw, dzieciństwo, radość itp. Ale to wiek największego rozwoju mózgu i naprawdę taki mały człowiek jest w stanie przyswoić bez problemu np. jeden czy dwa obce języki, co strasznie ułatwi mu dorosłe życie.Czytaj więcej

Urodziłem się strasznie szczęśliwy. Nie, ale serio. Wiem, że dziecko, gdy się rodzi właściwie nie ma powodów do smutku, pod warunkiem, że jest z nim mama (w dzisiejszym świecie podobno może to być tata, którego miłość oczywiście może być tak wielka, jak mamy a nawet większa. Tata jednak różni się od mamy w jednej zasadniczej sprawie: nie ma cyca pełnego cieplutkiego mleka. A to jest duża różnica.) No może być też jakakolwiek inna osoba pod warunkiem, że jest od dziecka choć trochę starsza, jest fajna, nie pali papierosów, nie wali wódy co wieczór, nie jara trawy, nie słucha Gangu Albanii, nie spędza 23 h/dobę przed komputerem, nie jest fanem polskich komedii nakręconych po 2005 roku, nie je codziennie na obiad zupek chińskich, nie prowadzi życia jak Wilk z Łolstrit, nie wygląda jak nieślubne dziecko Freddiego Kruegera i Jabby z Gwiezdnych Wojen i nie pije kawy z cukrem. No ok, może z tym ostatnim to trochę przesadziłem. 😛 To znaczy w sumie tak poważnie, to taka matka czy ojciec mogą łączyć te wszystkie cechy i mieć dziecko. No ale powiedzcie sami: po co komu taki rodzic? XD A tak podsumowując w jednym zdaniu to wystarczy, gdy taka osoba będzie miała serce pełne miłości. <3 Nie jestem pewien, czy moi rodzice spełnili wszystkie z powyższych warunków ale serio urodziłem się wyjątkowo szczęśliwy i właściwie pozostałem taki przez całe dzieciństwo i okres dojrzewania, który trwa do dzisiaj. Czytaj więcej

Czytaj dalej